Kroz vremeplov i značaj Vrnjačke banje
Predstavljamo vam kraljicu banja kroz njenu bogatu istoriju, prirodna bogatstva i turističke atrakcije.
Kraljica banjskog turizma, kako neformalno nazivaju Vrnjačku Banju, od davnina je bila poznata po svojim lekovitim izvorima. Ovo područje je bilo naseljeno još u praistoriji. Arheološki nalazi, oruđe iz mlađeg kamenog doba, otkrivaju mogućnost da su i praistorijski ljudi koristili banjske izvore. O lekovitosti vode u Vrnjačkoj Banji prvi put se može čuti u doba Rimljana. Oni su na ovom mestu izgradili lečilište Aquae Orcinae, i izvor tople vode Fons Romanus. Veruje se da su prethodno i starosedeoci, keltsko pleme Skordisci, koristili vodu sa izvora za piće, kupanje i lečenje. Koliko je banjska voda bila čuvena u antičko doba, najviše govore brojni zlatnici koji su pronađeni. Rimljani su bacali tadašnje novčiće u bunare. Osim zlatnika iz 2. do 4. veka, u banji su takođe pronađeni i ostaci bazena za kupanje. Veruje se da su i južni Sloveni znali za lekovitost mineralnih voda kada su nastanili balkansko poluostrvo. Ipak, o istoriji Vrnjačke Banje tog doba se malo zna. U legendama se spominje da su Turski begovi i spahije umeli da dolaze na odmor u banju, dok je domaće stanovništvo bilo primorano da ih služi.
Tridesetih godina 19. veka, u Srbiji, oslobođenoj od turske vlasti, knez Miloš Obrenović unajmljuje geologa Herdera da ispita mineralne vode. 1835. saksonski baron izvršio je prvu analizu vrnjačke tople mineralne vode i ocenio je kao veoma kvalitetnu, upoređujući je sa Karlovim Varima u Češkoj. Na moderan razvoj, banja je ipak sačekala još tridesetak godina.
Banjsko jezgro sagradili su ugledni ljudi Kruševca, Kraljeva i Trstenika.
Samo ime Vrnjačka Banja je dobila po selu na čijem ataru se nalazila. Svi koji su nešto značili u tadašnjem srpskom društvu, oficirska, finansijska, politička i kulturna elita okupljala se u banji, a letnjikovac Belimarkovića bio je i mesto na kom su se donosile neke važne, istorijske odluke u Srbiji.
Smeštena je u dolini reke Zapadne Morave. Sa juga, istoka i zapada zaštićena je planinom Goč, dok je od vetrova sa severa štiti lanac Gledićkih planina. Područje banje nalazi se na 220 m nadmorske visine. Kroz samu banju prolaze dve reke, Lipovačka i Vrnjačka.
Zahvaljujući planinama koje okružuju prostor banje, vetrovi su slabi, čak 170 dana tokom godine je bez vetra. Vrnjačku Banju krasi bujna vegetacija. Kako se nalazi u šumsko – planinskom vencu Kopaonik, ona je prekrivena bogatim najčešće lipovim šumama. Pored lipe, u banji je dosta i zimzelenog drveća, bora i jela.
Banjsko lečilište
Izvori lekovite vode Vrnjačke Banje korišćeni su još u Antici. Ipak, prvi banjski lekar u modernoj istoriji bio je Josif Pančić. Po njegovim savetima vodom iz Vrnjaca lečio se i Pavle Mutavdžić, zahvaljujući kojem je otpočeo razvoj i gradnja prvih banjskih objekata.
Sedam izvora mineralne vode nalazi se na području banje u Vrnjcima: Topla voda, Snežnik, Slatina, Jezero, Beli izvor, Borjak i Vrnjačko vrelo. Među njima nalaze se izvori i tople i hladne vode. Za lečenje se koriste Topla voda, Snežnik, Slatina i Jezero. Dve vode se i flaširaju kao stone mineralne vode.
Topla voda je jedinstveni izvor mineralne vode na celom svetu. Jedino ovde na planeti temperatura vode je ista kao i temperatura ljudskog tela, 36,50 C. Mineralna voda pripada vrsti alkalnih ugljeno – kiselih toplih voda.
Vrnjačke mineralne vode se primenjuju kod lečenja:
• šećernih bolesti
• stanje posle preležene zarazne žutice
• hroničnog zapaljenja creva i želuca
• bolest žučne kese i žučnih puteva
• čira u želucu i dvanaestopalačnom crevu
• bolest bubrežne karlice, mokraćne bešike i mokračnih puteva i drugih bolesti.
Vrnjačka Banja ima veoma dugu tradiciju lečilišta gde su na lečenje i oporavak mahom dolazili rimski legionari, kao i romanizovana aristokratija starosedelaca.
Ostale turističke atrakcije Vrnjačke Banje
Osim zdravstvenog turizma, Vrnjačka Banja je čuvena i po drugim zanimljivostima. Kako je naseljena od vremena praistorije brojni spomenici kulture i ranijih civilizacija krase ovu kraljicu banja.
Rimski bunar Fons Romanus slučajno je pronađen prilikom kaptaže 1924. godine. Osim pravilno isklesane stene sa izvorom, pronađeni su i ostaci prvog bazena. O vremenu kada je mineralna voda banje Vrnjci korišćena, najbolje svedoče novčići koji su pronađeni kod bunara i u bazenu. Oni datiraju od vremena Avgusta do Valentinijana. Staklena piramida iznad Rimskog bunara izgrađena je 1989. Godine. Od II svetskog rata pa do tad, bunar je bio sakriven od javnosti betonskim pločama.
Razvoj moderne Vrnjačke Banje započeo je 1868. godine radom Osnivačkog društva, najstarije turističke organizacije na Balkanu. Između 1882. i 1887. godine u Banji je izgrađen Dvorac Belimarkovića. Tu se sada nalazi Kulturni centar Vrnjačka Banja.
Danas Vrnjačka banja može da se pohvali bogatom turističkom ponudom hotelskih kapaciteta nekih od najeminentnijih hotelski lanaca, koji pružaju dodatne programe i pogodnosti, kao i brojni apartmani gde možete osetiti pravi duh lokalnog stanovništva.
Serbian 
English 
Russian 
Chinese 
