Beograd sa vode 2. deo

Na mestu nekadašnjeg „Mosta kralja Aleksandra“ koji je porušen svega desetak godina nakon izgradnje 1934. godine, podignut je „Most bratstva i jedinstva“ 1956. godine. Međutim, ovaj naziv se nikada nije ustalio, i most je u govoru nosio nazive „Savski“, „Zemunski“, i „Brankov most“. Brankov most dugačak je 261 metar i predstavlja drugi najprometniji most u Beogradu, odmah nakon Gazele.

Za ovaj most se vezuje i jedna česta zabluda, koju čak i oni koji su proveli ceo život u Beogradu često imaju: zašto je u pitanju baš „Brankov“ most? „Savski“ kao naziv ovog mosta je najnepraktičniji od tri, s obzirom na postojanje „Starog savskog mosta“. „Zemunski“ kao naziv mosta je logičan, s obzirom da se iz centra grada ovim mostom najbrže stiže do Zemuna, ali uprkos logici, najučestaliji naziv za ovaj most je „Brankov“. Zvanično, most se naziva Brankovim jer je izgrađen kao nastavak Brankove ulice koja se spušta od centra grada kao reci. Međutim, veliki broj ljudi i dalje misli da „Brankov“ most nosi naziv po Branku Ćopiću, velikom srpskom i jugoslovenskom piscu poznatom po klasicima domaće literature „Orlovi rano lete“, „Bašta sljezove boje,“ „Magareće Godine“. Naime, 26.03.1986. godine Branko Ćopić oduzeo je sebi život skokom sa ovog mosta. Iako se čini da će taj događaj zauvek ostati ono po čemu će most (između ostalog) biti upamćen te se naziv „Brankov“ čini prigladnim, to nije slučaj. Kao što smo rekli, most je nazvan „Brankov“ po „Brankovoj ulici“, a „Brankova ulica“ nazvana je po jednom drugom Branku – romantičarskom pesniku Branku Radičeviću, poznatom po bezvremenim pesmama poput „Đački rastanak“, „Kad mlidija’ umreti“, ali i „Pevam danju, pevam noću“.